Téigh ar aghaidh chuig an bpríomhábhar
Lárphointe eolais na Gaeilge: Nuacht, imeachtaí, folúntais agus níos mó

Author: Alex Hijmans

TUAIRISC ÓN ÍSILTÍR: Bua eile do Geert Wilders san Ísiltír inniu? 

An ag an bpobalóir Ioslamafóibeach Geert Wilders a bheidh an bua arís in olltoghchán an lae inniu? 

Agus má bhíonn, an mbeidh éinne sásta dul isteach i gcomhrialtas leis? 

Is iad an dá cheist sin an t-ábhar cainte is mó san Ísiltír ó bhí mí an Mheithimh ann, nuair a thit comhrialtas a bhí go láidir faoi anáil Geert Wilders agus nach raibh i gcumhacht ach le naoi mí. 

Más féidir brath ar na pobalbhreitheanna deireanacha agus ar thuairimí na dtráchtairí, an freagra ar an gcéad cheann den dá cheist thuas ná ‘seans maith’, ach an freagra ar an dara ceist ná ‘ní bheidh, ná baol air’. 

De réir na bpobalbhreitheanna deireanacha, beidh ceithre pháirtí mhóra gob ar ghob agus sciar idir 12 -19§ de na vótaí á thuar do gach ceann acu: páirtí Geert Wilders, an Páirtí don tSaoirse (PVV); comhghuaillíocht na nGlasach agus an Lucht Oibre (GLPvdA); D66, páirtí de chuid na meánaicme atá rud beag ar chlé ón lár; agus Daonlathaigh Chríostaí an CDA. 

 Fág PVV Wilders as an áireamh agus sa fhreasúra a bhí na páirtithe sin thuas ó bhí an t-olltoghchán deireanach ann. Déanfar slad, de réir na bpobalbhreitheanna, ar thrí pháirtí eile a raibh sé de mhisneach acu dul isteach sa chomhrialtas sin faoi stiúir pháirtí Wilders: nualiobrálaigh an VVD, feirmeoirí feargacha an BBB, agus an NSC, páirtí atá rud beag ar dheis ón lár agus atá tar éis titim as a chéile ar fad. 

Fágfaidh sé sin, mura mbíonn aon chor aisteach sa scéal, nach n-éireoidh le Geert Wilders comhrialtas nua a chur i dtoll a chéile fiú má bhíonn bua mór aige inniu, agus gur mór an seans go mbeidh claonadh i dtreo na heite clé ag an gcéad chomhrialtas eile. 

Gan dabht níorbh é sin a shamhlaigh Wilders nuair a tharraing sé amach go straitéiseach as an gcomhrialtas deireanach i mí an Mheithimh, nuair a bhí a pháirtí ag déanamh go han-mhaith sna pobalbhreitheanna, ach tá titim tagtha ó shin ar líon na ndaoine a deir go dtabharfaidh siad vóta don PVV, agus níorbh aon chabhair do Wilders scannal a tharla níos túisce an tseachtain seo. Ba é an chaoi gur scaip beirt bhall parlaiminte de chuid an PVV ar na meáin shóisialta íomhánna fíormhaslacha de Frans Timmermans, ceannaire chomhghuaillíocht na nGlasach agus an Lucht Oibre, íomhánna a cruthaíodh le cúnamh intleacht shaorga.  Bhí na híomhánna chomh maslach sin gur thiontaigh siad an goile ar roinnt mhaith vótóirí de chuid an PVV féin. 

Ach más ag cúlú atá an tacaíocht don PVV de réir na bpobalbhreitheanna, ní hionann sin is a rá nach dtacóidh nach mór aon trian de na vótóirí san Ísiltír le páirtí de chuid na heite fíordheise. Tá Ja21, páirtí nach bhfuil baileach chomh fada sin ar dheis agus an PVV, ag déanamh go maith agus caithfidh an chuid is faide ar dheis ar fad de na vótóirí vóta don FvD, páirtí faoina bhféadfaí a rá gur páirtí faisisteach é. 

An ghéarchéim thithíochta agus ceist na n-iarrthóirí tearmainn – seachas an aeráid, an Úcráin nó an Meánoirthear – na hábhair ba mhó a mheall aird na vótóirí le linn an fheachtais. Beidh na bothanna vótála oscailte go dtí a naoi anocht, sin a 8pm am na hÉireann, agus beidh súil leis na chéad torthaí go gairid ina dhiaidh sin. 

Níos mó

Lula ainnir na huaire ag Trump, ach an bhfuil deireadh lena chairdeas le Bolsonaro?

Casadh gan choinne thar oíche sa chaidreamh casta idir na Stáit Aontaithe agus an Bhrasaíl: tá Donald Trump, a bhagair cogadh eacnamaíochta ar an mBrasaíl an samhradh seo toisc go raibh ‘géarleanúint’ á déanamh, dar leis, ag an mBrasaíl ar iar-uachtarán na tíre sin, Jair Bolsonaro, anois ag iarraidh cuairt a thabhairt ar an tír.

Ní hamháin sin, ach tá an Trumpach, a cháin an Bhrasaíl go láidir an mhí seo caite nuair a gearradh téarma príosúin 27 mbliana agus 3 mhí ar Bolsonaro as iarracht a dhéanamh coup d’état a dhéanamh thiar i 2023, anois ag éirí cáirdiúil, creid é nó ná creid, le huachtarán reatha na tíre, Luiz Inácio da Silva (Lula) – duine de na polaiteoirí idirnáisiúnta is aitheanta ar an eite clé.

‘Maidin inniu, bhí comhrá fóin fíormhaith agam Lula, uachtarán na Brasaíle,’ a scríobh Donald Trump Dé Luain i bpostáil ar Truth Social, an t-ardán sóisialta aige. ‘Phléigh muid go leor rudaí, ach dhírigh muid den chuid is mó ar an eacnamaíocht, agus ar an trádáil, idir an dá thír againn. Beidh a thuilleadh plé againn, agus casfaimid lena chéile, sa Bhrasaíl, agus sna Stáit Aontaithe, leis. Bhain mé sult as an nglaoch – éireoidh go seoigh lenár dtíortha le chéile!’

Sonc sa ghoile a bhí sa teachtaireacht sin do Jair Bolsonaro agus a lucht leanta sa Bhrasaíl.

An t-aon mhámh amháin a bhí fágtha i gcluiche cártaí polaitiúil na Brasaíle ag an iar-uachtarán ciontaithe agus ag a chlann mac, ar polaiteoirí iad freisin agus atá go mór ar an eite dheis, ná an dáimh a bhí ag an Trumpach leo.

Nuair a ghearr Trump táillí iomportála 50 faoin gcéad ar earraí ón mBrasaíl i mí Iúil, mhaígh Bolsonaro gurb eisean amháin a réiteodh an scéil, a bhuíochas leis an gcaidreamh iontach a bhí aige, dar leis, leis an Teach Bán.

Anois, ag tagairt do chomhrá gairid ag oscailt Chomhthionóil Ghinearálta na Náisiún Aontaithe i Nua Eabhrac ag deireadh na míosa seo caite, deir Trump go bhfuil ‘splanc iontach’ idir é féin agus Lula.

Mar bharr ar an donas do Bolsonaro, dá chlann mac agus do lucht a leanta ná gurbh é Trump a chuir glaoch ar Lula, seachas an bealach eile timpeall.

Cá bhfios nach é praghas an chaife sna Stáit Aontaithe ba chúis leis sin. Tá ardú 39 faoin gcéad, ar an meán, ar phraghas chupán den leacht dubh sin sna Stáit i gcomparáid leis an am seo anuraidh. Tá ardú ar phraghas an chaife ar fud na cruinne gan dabht agus cúrsaí aeráide den chuid is mó is cúis leis sin, ach i gcás na Stát, tá an táille iomportála 50 faoin gcéad ar earraí ón mBrasaíl ina chúis mhór bhreise. An Bhrasaíl a tháirgeann an tríú cuid de na pónairí caife ar fad ar domhan.

Cé go léiríonn taighde spéisiúil a rinneadh anuraidh gur mó an dúil a bhíonn ag Daonlathaigh i gcaife ná mar a bhíonn ag Poblachtánaigh, is é an t-ardú mór a tháinig ar phraghsanna an bhia sna Stáit Aontaithe – fadhb nár éirigh le Trump a réiteach, d’ainneoin a chuid geallúintí toghcháin – an locht is mó a fhaigheann lucht tacaíochta Trump ar a n-uachtarán.

Agus anois? I bhfianaise na gcastaí gan choinne a dhéanann Trump go minic, tá rialtas na Brasaíle airdeallach go leor maidir leis an gcor is úire seo sa scéal. Ach táthar ag súil go gcuirfear tús go luath le hidirbheartaíocht idir aire Gnóthaí Eachtracha na Stát Aontaithe, Marco Rubio, agus leas-uachtarán na Brasaíle, Geraldo Alckmin, d’fhonn scéal na dtáillí iomportála a réiteach.

Níos mó

Ag tógáil ceatha le cupán uisce – sáraíonn sé gnáthchith te, ní sásamh go dtí é

Theip ar an gcoire, an gléas sin a théann an t-uisce don teas lárnach agus don chith.

Ní bheadh fáil ar theicneoir a réiteodh an fhadhb go dtí tráthnóna ach bhí orm mo chuid gruaige a ní; bhí coinne agam ag an ngruaigeadóir ar maidin.

Ansin chuimhnigh mé ar sheift a d’fhoghlaim mé nuair a bhí cónaí orm sa Bhrasaíl.

I gcathair Salvador, mar a mbíodh cónaí orm, ní bheadh fonn ort cith te a thógáil an chuid is mó den bhliain. Ach sa ‘gheimhreadh’ (ní thiteann an teocht faoi bhun 22 céim riamh) ba mhaith ann an gléas leictreach i sconna an chithfholcadáin a théann an t-uisce.

Is ea, tá tú á léamh seo i gceart. Leictreachas agus uisce, díreach os do chionn agus tú ag tógáil ceatha. Bheadh cosc scun scan ar a leithéid de chóras san Eoraip, agus is minic a thug an gléas céanna turraing dom.

Ach níorbh iad na turraingí is measa. Ní mhaireadh an corna miotail a théadh an t-uisce ach mí nó dhó agus ansin bhíodh ort é a athrú, jaibín deacair nár fhoghlaim mé i gceart riamh, agus sa deireadh tháinig mé aníos le réiteach níos fearr: cith a thógáil le cupán.

Bheirínn pota uisce ar an sorn, dhoirtinn i mbuicéad é, mheascainn uisce fuar tríd agus ar aghaidh liom. Cupán plaisteach agus suaitheantas fhoireann sacair Bahia clóite air a d’úsáidinn chun an t-uisce a chaitheamh anuas orm féin.

Ar thóir an chupáin sin a chuaigh mé gan smaoineamh nuair a theip ar an gcoire i mo theach breá Eorpach an lá cheana ach ar ndóigh d’fhan an diabhal rud sin sa Bhrasaíl nuair a d’fhág mé slán leis an tír sin bliain go leith ó shin. Ach thug mé liom an cupán dearg stáin a n-ólainn caife as, agus bhí díreach an méid ceart sa chupán sin.

Ní mór a bheith airdeallach nuair a bhíonn cith á thógáil agat le buicéad agus cupán. Níl ach lán an bhuicéid agat, agus an rud deireanach atá uait ná dul amach as an seomra folctha agus breis uisce a fhiuchadh sa chistin agus tú fliuch báite agus do chuid gruaige lán seampú.

Ach má bhíonn tú spárálach tomhaiste bíonn uisce fágtha i mbun an bhuicéid nuair a bhíonn tú réidh, agus is féidir é sin a chaitheamh anuas ort féin d’aon iarraidh amháin. Ní sásamh go dtí é; sáraíonn sé gnáthchith te. Sa tsimplíocht atá an sonas: cuireadh cuí ar an gcoire ó shin ach seans go dtógfaidh mé cith le cupán arís ar ball beag.

Níos mó

An t-ábhar nár theastaigh uaim a phlé, ach ba mhó a chuaigh i bhfeidhm ar léitheoirí 

Bhí mé amhrasach go leor nuair a chuir mé tús leis an tsraith ‘Cuimhne agus Dearmad’ ar na leathanaigh seo seacht mbliana go leith ó shin, sraith colún faoi mo mháthair, a raibh galar Alzheimer uirthi, agus a d’imigh uainn an mhí seo caite.

Ceist eitice a bhí ag dó na geirbe dom sa chéad áit. An mbeinn ag teacht i dtír ar fhulaingt mo mham, ag saothrú airgid as a cuid eachtraí, a bhí greannmhar i dtosach ach a d’éirigh níos léanmhaire de réir mar a chuaigh an galar i ndonas? An mbeadh sí ina ceap magaidh agam, ina staicín áiféise?

Is minic a chuimhnigh mé, agus colún eile sa tsraith á scríobh agam, ar rud a dúirt an síceolaí a raibh cúram mo mháthar uirthi liom féin agus le mo dheartháir óg le linn ár gcéad choinne léi, díreach tar éis di féin agus d’fhoireann dochtúirí a dheimhniú go raibh galar Alzheimer ar ár máthair dáiríre.

‘Ar bhur máthair atá an galar, ach éireoidh sibh féin tinn ar bhealach freisin.’

Nach aici a bhí an ceart. Níor le mo mháthair amháin, i gcead di, an fhulaingt agus an crá croí, agus tháinig mé ar an tuiscint go raibh lánchead agam scríobh faoin tionchar a bhí ag an ngalar a bhí uirthi ar mo shaol féin. Lena chois sin, rith sé liom nach raibh mórán á scríobh faoin taobh sin de ghalar Alzheimer dáiríre, fiú agus an galar i gcinniúint duine as gach cúigear, agus nach bhfaca mé an t-ábhar á chíoradh i nGaeilge ach go fíorannamh.

Ach b’in ceist eile a tháinig idir mé agus mo mhéarchlár go minic agus mé i mbun na gcolún. In Éirinn den chuid is mó atá léitheoirí Tuairisc.ie ina gcónaí agus san Ísiltír a bhí cónaí ar mo mham, tír ina bhfuil córas leighis agus cúraim an-éagsúil i bhfeidhm i gcomparáid leis na córais atá i bhfeidhm sa Phoblacht agus sna Sé Chontae, gan trácht ar dhearcthaí éagsúla a bheith ag muintir na hÍsiltíre agus ag muintir na hÉireann go minic faoin mbeatha agus faoin mbás. Cé chomh hábhartha agus a bheadh colúin faoi othar Alzheimer san Ísiltír do lucht léite in Éirinn?

Sna tráchtanna ag bun na gcolún agus sna scórtha teachtaireachtaí ríomhphoist chugam féin a bhí an freagra ar an gceist sin.

Ó thosaigh mé amach mar iriseoir agus mar scríbhneoir tríocha bliain ó shin, níor chothaigh aon rud dár scríobh mé an oiread sin aiseolais agus a chothaigh an tsraith ‘Cuimhne agus Dearmad’.

Níl a fhios cá mhéad duine – daoine a raibh aithne agam orthu agus daoine nár casadh orm riamh i mo shaol – a dúirt liom síos tríd na blianta gur thug mo chuid colún faoiseamh dóibh, ugach, misneach, gur teiripe de chineál a bhí sna colúin dóibh.

Teiripe a bhí sna colúin dom féin chomh maith, gan dabht. Bealach chun mo racht a ligean, chun greann dóite a bhaint as an gcéasadh. Ach thar aon rud eile, ba é an bealach a d’aimsigh mé chun a chinntiú nach ‘dtruailleodh’ galar Alzheimer an chuid eile de mo chuid scríbhneoireachta; colún agus sconsa ard timpeall air a bhí in ‘Cuimhne agus Dearmad’.

Cor gan choinne i mo chinniúint mar scríbhneoir, mar sin, gurb é an t-ábhar nár theastaigh uaim a phlé, dáiríre, is mó a chuaigh i bhfeidhm ar mo chuid léitheoirí. Tá mé buíoch as na teachtaireachtaí tacaíochta ar fad a fuair mé le seacht mbliana go leith anuas, agus as Tuairisc.ie as ardán a chur ar fáil.

Níos mó

Theastaigh uaim roinnt machnaimh a dhéanamh sa sauna, isteach le beirt bhan a thug ábhar machnaimh dom!

Bhí mé féin agus fear bhun an bhóthair sa sauna, ‘ionad folláine’ féinfhreastail i lár an bhaile mhóir. Cuireann tú sliotán ama in áirithe ar shuíomh idirlín agus osclaíonn tú an doras le cód; ar €17.50 in aghaidh an uair an chloig, ní drochmhargadh é.

Tar éis tamaill sa teas theastaigh folcadh oighir ó fhear bhun an bhóthair. Amach leis agus bhí an sauna fúm féin agam, rud nár mhiste, ó ba rud é gur theastaigh uaim roinnt machnaimh a dhéanamh.

Ach an chéad rud eile tháinig beirt bhan sna tríochaidí luatha isteach. Bheannaigh siad dom go tur agus ansin thosaigh siad ag caint ar phlacaintí.

Níl mé ag magadh. ‘Placaint’ an tríú focal a tháinig amach as béal an duine acu ba mhó a bhí i mbun cainte, agus lean mionchíoradh ar a taithí iarbhreithe.

‘Tá mé in ann labhairt faoin mbreith faoin am seo ach níl na focail agam a dhéanfadh cur síos ar an bpian!’

‘Tá matáin mo bhoilg fós as áit, agus an rud is measa ná go mbíonn mo mhún ag sileadh uaim. Ach thaispeáin siad bealach dom chun iatóir mo lamhnáin a chleachtadh le go n-éireoidh sé níos láidre; mura ndéanfaidh mé sin, deir siad go bhfuil an seans ann go mbeidh mé neamhchoinneálach don chuid eile de mo shaol.’

‘An bhfuil sé sin deacair, mar chleachtadh?’

‘Níl ar chor ar bith, a chailín, tá mé á dhéanamh anois féin!’

Faoin am sin bhí mé ag fiafraí díom féin an raibh mé tar éis éirí dofheicthe nó rud éigin, ach ní raibh an oiread sin gaile sa sauna. Lean comhrá na beirte ar aghaidh amhail is nach raibh aon duine eile i láthair.

Rith dhá fhéidearthacht liom.

B’fhéidir gur thuig an bheirt ar an bpointe boise, ar theacht isteach sa sauna dóibh, gur fear mise a bhfuil dúil aige i bhfir; b’fhéidir gurbh é sin an fáth gur mhothaigh siad ar a gcompord maidir le cúrsaí chomh pearsanta le feidhmiú inmheánach a mball giniúna a phlé agus duine nach bhfaca siad riamh roimhe sin i láthair.

Sin, nó b’fhéidir nach raibh siad ar a gcompord ar chor ar bith agus gur straitéis a bhí sa chomhrá chun an spás a dhéanamh sábháilte dóibh, is é sin le rá: an ruaig a chur ar an bhfear a bhí sa sauna rompu le hábhar cainte a scoithfeadh amach scun scan é.

Ní fútsa atá sé, a dúirt glóirín feimineach ar chúl m’aigne, tá lánchead ag beirt bhan a rogha rud a phlé cuma cá bhfuil siad agus cé atá i láthair!

Ach cas timpeall é, a dúirt glóirín eile ar chúl m’aigne ansin. Céard a bheadh le rá ag daoine dá siúlfadh beirt fhear isteach ar bhean a bheadh ina suí sa sauna léi féin, agus dá dtosóidís ar mhionphlé ar fheidhmiú a mbod?

D’fhan mé i mo shuí san áit a raibh mé go dtí go raibh an gráinnín deireanach den ghaineamh sa chuid uachtarach den uaineadóir ar an mballa sa chuid íochtarach.

‘Bíodh oíche mhaith agaibh,’ a dúirt mé, agus d’fhág.

Níos mó

An comhrialtas ba chiotaí riamh san Ísiltír tar éis titim ag an am ba chiotaí agus ab fhéidir

Thit rialtas na hÍsiltíre Dé Máirt, trí seachtaine roimh chruinniú mullaigh tábhachtach de chuid NATO san Háig.

Páirtí an pholaiteora chonspóidigh agus Ioslamafóibigh Geert Wilders, an Páirtí don tSaoirse (PVV) a tharraing amach as an gcomhrialtas, toisc nach raibh ag éirí, dar le Wilders, leis an rialtas dóthain a dhéanamh chun stop a chur le teacht iarrthóirí tearmainn agus inimirceach mídhleathach chun na hÍsiltíre – d’ainneoin gur ag an PVV féin a bhí an aireacht Tearmainn agus Inimirce agus go raibh an rialtas seo ar an gceann ba ghéire riamh maidir leis an dá cheist sin.

Ach ní hamháin go raibh an comhrialtas a thit inné ar an gceann ab fhaide amach ar an eite dheis dá raibh i gcumhacht san Ísiltír ó bhí an dara cogadh domhanda ann, bhí sé ar an gceann ba chiotaí, ba mhí-eagraithe agus ba mhí-éifeachtaí riamh. Ceithre pháirtí a bhí páirteach ann: PVV Geert Wilders, nualiobrálaigh an VVD, feirmeoirí feargacha an BBB agus páirtí nua de chuid an láir, an NSC. Toisc gur thuig chuile cheann de na páirtithe sin, an PVV féin san áireamh, go ndéanfadh sé dochar as cuimse d’íomhá na hÍsiltíre thar lear dá mbeadh fear chomh conspóideach le Geert Wilders ina chéad aire é féin, rinneadh chéad aire d’fhear ionaid, Dick Schoof – ach bhí a fhios ag madraí na sráide gurbh é Geert Wilders féin a bhí i gcumhacht ar chúl an stáitse.

Bhí an comhrialtas chomh míshocair sin ón tús gur beag duine a shíl, nuair a tháinig sé i gcumhacht 11 mhí ó shin, go mairfeadh sé an t-achar sin féin. Anois tá an comhrialtas ba chiotaí riamh i stair na hÍsiltíre tar éis titim ag an am ba chiotaí agus ab fhéidir: trí seachtaine roimh chruinniú mullaigh tábhachtach de chuid NATO a bheas ar siúl san Háig ag deireadh na míosa seo.

‘Táimid inár staicíní áiféise anois mar thír óstach,’ a dúirt Dilan Yeşilgöz, ceannaire nualiobrálaigh an VVD, nuair a thit an rialtas a raibh a páirtí féin páirteach ann inné. Tá sé sin fíor, ach is measa fós go bhfuil dúshlán slándála nach beag ag baint leis an gcruinniú mullaigh céanna sin (tá cuireadh faighte ag Uachtarán na hÚcráine, Volodymyr Zelenskyy) agus nach aon bhuntáiste ar chor ar bith, ón taobh sin de, go bhfuil an Ísiltír anois ina cíor thuathail ó thaobh na polaitíochta náisiúnta de.

Agus sin í an dara cúis nach bhféadfadh comhrialtas Dick Schoof (nó comhrialtas Geert Wilders, mar a deir roinnt mhaith tráchtairí polaitiúla anseo san Ísiltír go hoscailte) titim ag am ní ba chiotaí: díreach roimh shaoire an tsamhraidh. Idir chuile útamáil, i mí Dheireadh Fómhair is túisce a bheifear in ann olltoghchán a reáchtáil, rud a chiallóidh go mbeidh an tír gan stiúir go ceann leathbhliana ar a laghad agus go mbeidh ceisteanna i bhfad níos práinní ná cúrsaí tearmainn agus inimirce gan réiteach – an ganntanas tithíochta, an aeráid, cúrsaí cosanta.

Ar an ábhar sin – an t-olltoghchán a bheidh le reáchtáil amach anseo – ag Dia amháin atá a fhios cén fáth gur shocraigh Geert Wilders tarraingt amach as an gcomhrialtas ag an bpointe seo. Ní hamháin go bhfuil díomá ar roinnt mhaith vótóirí de chuid an PVV faoin gcaoi ar éirigh lena bpáirtí agus iad i mbun rialtais, ach déanfar slad sa chéad olltoghchán eile ar dhá pháirtí eile a bhí páirteach sa chomhrialtas: ar fheirmeoirí feargacha an BBB agus ar an NSC, páirtí nua de chuid an láir ar thit an tóin as cheana féin an mhí seo caite nuair a d’éirigh a gceannaire agus a mbunaitheoir, Pieter Omtzigt, as an bpolaitíocht ar chúrsaí sláinte.

An t-aon pháirtí a thiocfaidh slán – seans – as smionagar an rialtais seo ná nualiobrálaigh an VVD, ach tá siad sin chomh dubh dóite de Geert Wilders gur beag an baol go rachaidh siad isteach i gcomhrialtas leis an PVV go deo arís.

Le scéal fada a dhéanamh gairid: drochsheans go n-éireoidh le Geert Wilders comhrialtas a chur le chéile tar éis an chéad olltoghcháin eile – fiú má éiríonn leis muinín a lucht tacaíochta féin a fháil ar ais idir seo agus sin.

Níos mó

An áit ina bhfuil muid

Conradh na Gaeilge

66 Sráid Camden Íochtarach,
Baile Átha Cliath 2,
D02 X201

Fón: +353 (0) 1 475 7401,
Facs: +353 (0) 1 475 7844,
Ríomhphost: sceal@cnag.ie

Lean Scéal.ie ar na meáin shóisialta