Ní hé an ceol amháin is cúis le hathbheochan na gceirníní vinile
Faoi shnáthaid an chaschláir, seinntear ceol go diongbháilte. I ré inar féidir amhráin a iarraidh láithreach agus é a léim gan smaoineamh, éilíonn an caschlár aird. Bíonn ort ceirnín a roghnú, é a thógáil as a chlúdach, an tsnáthaid a ardú agus í a ísliú isteach san eitre.
Ní hé corda ná loinneog é an chéad fhuaim a chloiseann tú, ach an chnagarnach íseal dusta agus ama, an gealltanas corraitheach go bhfuil rud éigin ar tí tosú. Mothaíonn an sos beag sin éagsúil le ‘seinm’ a bhrú ar fhón.
Meallann vinil isteach in atmaisféar thú nach bhfuil aon rud eile inchurtha leis. Líonann doimhneacht analógach an seomra ar bhealach nach féidir leis an bhfuaim dhigiteach: nótaí doird ag crónán mar a bheadh buillí croí ann, coirn ag spré téagair, agus guthanna díreach in aice leat. Ní faoi fhoirfeacht theicniúil atá sé ach faoi láithreacht, ag mothú go bhfuil na ceoltóirí in éineacht leat.
Déanann an meán seo leas do cheirníní soul agus snagcheoil go háirithe. Tá gné uaigneach ag aonréad Davis nó ceol gutha Nina ar vinil, amhail is go bhfuil macallaí an stiúideo gafa ag na heitrí féin. Tá ciúnas íogair fiú. Nuair a théann an t-amhrán deireanach i léig, sroicheann an tsnáthaid a deireadh agus luíonn an seomra i gciúnas suntasach, do do fhágáil i d’aonar leis an méid atá cloiste agat.
Tagann cuid den lúcháir ó mhoilliú. Éilíonn ceirnín go bhfanann tú leis. Ní féidir léim thart idir rianta; géilleann tú don albam mar a bhí i gceist ag an gceoltóir. Éiríonn an casadh ó Thaobh A go Taobh B ina shos gearr, deis chun machnamh agus chun féachaint ar aghaidh. Ní ceol cúlra riamh é ceirnín vinile; is ócáid é.
Go minic, tá an taitneamh is fearr le baint aisti i d’aonar. Leat féin, leis an gclúdach ina sheasamh in éadan an bhalla agus an seomra ar maos le fuaim, mothaíonn tú ceol ar shlí dhifriúil. Braitheann tú go bhfuil tú i leabhar nó i scannán clasaiceach, ón bhfónagraf duairc in And Then There Were None go dtí cóisirí sácráilte ré an tsnagcheoil in The Great Gatsby.
Níl an áilleacht san fhuaim amháin, ach sa rud féin. Lonraíonn an ealaín chlúdaigh ag dhá orlach déag, láidir agus ceannasach. Fáiltíonn bileoga liricí romhat gach focal a leanúint. Cuireann ceirníní daite leibhéal eile ríméid leis: patrúin mharmaracha a chasann go draíochtúil faoin tsnáthaid.
Cruthaítear an chéad tuairim ar an gcéad amharc. Piocann tú suas ceirnín nár chuala tú riamh faoi mar chuir an ealaín chlúdaigh faoi gheasa thú. Is féidir leis an taghd sin compánach síoraí a aimsiú. Tá a scéal féin ag gach ceann a chuirtear leis an mbailiúchán, rogha fhánach nó cathú nárbh fhéidir leat diúltú dó.
Cuireann turais chuig an siopa ceirníní leis na sceitimíní. Ag breathnú timpeall ar na sraitheanna clúdach in Freebird nó Spindizzy, ag caitheamh súil ar shuimeanna na gcustaiméirí eile ag amharc thart. Báitear thú san fhéidearthacht.
Mothaíonn sé difriúil ó bheith ag scrolláil trí aip nuair atá tú ag tacú le siopa áitiúil. Cothaíonn sé pobal beag, spás fisiciúil ina spreagtar comhrá. Is eachtra rómánsúil é an siopa a fhágáil le mála i do lámh, agus fios agat go bhfuil rud éigin inláimhsithe a líonfaidh do bhaile go luath roghnaithe agat.
Fásann bailiúcháin go mall, de réir a chéile. Tagann roinnt ceirníní ar athlámh, ag iompar méarlorg na n-éisteoirí roimh ré. Tagann roinnt eile ó thuismitheoirí, fágtha ag an gcéad duine eile tríd na glúnta. Nuair a fhaigheann tú carn fadcheirníní, faigheann tú cuid dá saolta, a spéiseanna, agus a gcuimhní.
Ceanglaítear thú leis an am atá thart, le tráthnónta dorcha roimhe seo nuair a chas na heitrí céanna agus líon siad seomra eile le fuaim bhinn. Murab ionann is sruthú, a imíonn as amharc le síntiús dulta i léig, is leatsa an ceirnín go deo. Is compánach leanúnach é an t-albam ag fanacht go foighneach ar an tseilf.
Is fianaise a riain bhuain é an athbheochan vinile sna 10 mbliana seo caite. Ar dtús, diúltaíodh dó mar fhaisean cumhach. Ach tá díolachán tar éis fás go seasta bliain i ndiaidh bliana. Preasálann ceoltóirí a n-albaim taobh le heisiúintí digiteacha, ag aithint go santaíonn éisteoirí earra fisiciúil. Nuair atá ceirnín i do lámh, tá sciar stair an cheoil agat.
B’fhéidir gurb í an tslí a gcumascann sí fuaim, radharc, agus tadhall is cúis le seasmhacht na vinile. Is ceol é a mhothaíonn tú le do mhéara chomh maith le do chluasa. Cúitíonn sé foighne agus misníonn sé bá. Bíonn sé faoi bhláth i bpobal ach in aonaracht chomh maith, nuair atá tú leat féin le rud ar bith seachas guth, uirlis, agus an tsnáthaid ag rianú a conaire bísí.
I ngach cnagarnach, gach nóta uaigneach, gach ciúnas tar éis na heitre deireanaí, cuireann vinil i gcuimhne dúinn nach mbaineann ceol le héisteacht amháin. Baineann sé leis an ngéilleadh aoibhinn do chumhacht chiúin gutha agus foinn freisin.
The post Ní hé an ceol amháin is cúis le hathbheochan na gceirníní vinile appeared first on NÓS.
